روایت‏شده است که مردی نزد حسین بن علی علیهما السلام آمد و گفت:
من مردی‏گنه کارم و نمی‏توانم گناه نکنم، مرا نصیحتی کن.امام حسین (ع)در جواب او فرمود:
پنج کار به جای آور و سپس هر گناهی که خواستی بکن!

اول:
رزق و روزی خدا را مخور و سپس هر گناهی را که خواستی بکن!

دوم:
از تحت ولایت‏خداوند خارج شو و آن گاه هر گناهی را که خواستی بکن!

سوم:
برای انجام گناه جایی برو، که خداوند تو را نبیند و بعد از آن هر گناهی که‏خواهی بکن!

چهارم:
هر گاه ملک الموت آمد که جانت را بگیرد، او را از خود دور گردان و هرگناهی که خواستی انجام بده!

پنجم:
چون فرشته موکل بر دوزخ، خواست تو را در آتش افکند، از آن امتناع کن‏و داخل مشو، آنگاه هر گناهی را که خواستی بکن!


سید الشهداء علیه السلام در روایت مزبور، مرد گنه کار را به اموری‏تنبه داده است که اگر او در حین ارتکاب گناه، بدان‏ها توجه داشته باشد، قطعا ازگناه دست‏شسته و از انجام دادن آن سرباز می‏زند، و به عبارت دیگر حسین بن‏علی علیهما السلام برای آن که مرد عاصی را از شر گناهان برهاند، او را به عقاید و ندای‏فطرتش-که از آنها غفلت کرده و در نتیجه، به دام معصیت گرفتار آمده-متوجه‏ساخته، و بدو فهمانده است که ریشه گناهانی که از او سر می‏زند غفلت ازمعتقدات است، و با توجه به آنها است که می‏تواند از دام معاصی برهد.

منبع:مرحوم علامه مجلسی-رضوان الله تعالی علیه-در کتاب ارزشمند بحار الانوارروایتی از کتاب جامع الاخبار نقل کرده